Kitap hakkında: 2015 / Emil Braginsky'nin oyununda, ilk bakışta pek eğlenceli bir şey yok - uzun yıllar birlikte yaşadıktan sonra Antoshin ailesi son bir kırılmayı tehdit eden bir kriz yaşıyor. Ancak ironi ve komedi durumları açısından zengin olan aksiyonun hafif bir nefesi var. Genç bir sevgiliye giden eşin, birdenbire, arkadaşı Larisa'yı kocasıyla dikkatlice tanıştırmasından başlayarak - ona göre en uygun yedek olarak. İyi bilenmiş, zarif diyaloglar - kafası karışmış Antoshin ile onu kuşatan Larisa arasındaki seçimler - incelikli psikolog Braginsky'nin tarzının ana özelliğini oluşturuyor. Hayatının zor bir aşamasında olan (Antoshin, sevgili karısından acı bir şekilde kopuyor, Larisa başarısız bir şekilde oğlu için yeni bir baba bulmaya çalışıyor), yine de kahramanların her biri, romantik hayatlarında gerçekliğin üzerinde geziniyor gibi görünüyor. fanteziler. Kahramanları fark edilmeden ve yavaş yavaş birbirine yaklaştıracak ve onları birbirlerinin kollarına itecek olan şey, onların bu ortak özelliği - çılgın hayal güçleridir. Chagall gibi yükselen yetişkinler, yaşlarını aşan çocuklar tarafından ele geçirilir. Antoshinlerin pragmatik kızı, öğrenci Zhenya ve bilge büyükler gibi yogaya meraklı erkek arkadaşı, sakince eğlenen ebeveynlerine bakıyor (ki bu da komik bir etki yaratıyor) ve onları oldukları gibi kabul ediyorlar. Komedi unsuru lirik çizgiyle yarışıyor: Antoshin'in kaotik karısı ara sıra aksiyonun içine giriyor; eş-anne arketipinin bir çeşitlemesi, filmde eski kocasına totaliter bir şekilde hakim olan Margarita Khobotova ders kitabıyla aynı adı taşıyor. "Pokrovski Kapıları". Emil Braginsky, eserlerinde göze batmadan, gizlice gerçek değerleri vaaz ediyor, okuyucuları kendilerine yakın olanları takdir etmeye ve yanıltıcı zevklerin peşinde varoluşlarının anlamını kaybetmemeye teşvik ediyor..